Akif Kurtuluş Şiirleri - Şair Akif Kurtuluş

Yanlış mı hatırlıyorum

bir elin kapı arasında kalmış
eşikten, son kez gibi bakıp
'gecikirsem meraklanma' demiş olmalısın
fakat o ses! ezilen parmaklarından mı geldi, çatırdayan

bozkırda koşan posta katarına sor mektuplarımı
ben yakalar söylerim ozanlara, birini buldum
daha kaç dört yıl senin gölgende durulanırım
yüzünün güneş almayan yanında, ağacın yosununda
gözüm güneşe dalacak kadar çocuk olurum görürsün
ilişecek pervaz arar yüzüm eylül yağmurlarında

uyku bir kusur gibi duruyor kirpiklerinde

ve rüya şimdi sende, bir aldanıştır hayata


keşke bu rüyanın hırsızı olsaydı çocuk

anlamasanız da olur, sesim parçalamak içindir dudaklarımı
büyük yaralardan geçtim, kız çocuğunun dizlerinde kanadım.
dipsiz kuyuların ağzına tuttum gövdemi
(anlaşılan artık yakışmıyorum deli sulara)
uyumayı kabus görmek, anıları unutmak için seçtim
eylül bitti, bütün bir yaz kim vurduya gittim.

rahatda dinleyin arkadaşlar
şart mıdır bir çocuğu sevmek için yetim bırakmak

insan ilk kez kendi kanıyla nerde karşılaşırsa orda sordum bunu
orda aşkta susup yataklarda dillenen bir şehir vardı çok uzakta
kış boyu kendi kanizlerinden yürüyerek dünyadan çıkan adamlar

.........
Yemin ederim
sana bir şeyim yok
bu gün ilk kez beni de güneşe çıkardılar
insan demek ki fışkırabilirmiş
ipe intikam tanımı veren avludan

zar attım, fal açtım, rüyaya yattım
bu paydos vaktinde
şans talih kader kısmette
teneffüs saatinde
beslenme çantasında
leblebi tozunda

kabul günlerinde balkon arayan çocuklardım
büyüdüm, dalgalı denizler koştum, büyük konuştum

ay, omuzlarımı parlatarak doğardı saçlarımın arasından
göllere tuttukça durmadan genişleyen bir yüreğim vardı
bağırsam sular sıçrardı balıkçıların tuzlu yüzlerine

kasabalar da ağlar, avuçlarına alıp ateşböceklerini
kızlar entarilerini yayarlar taşlık söyleşilerine
birbirleriyle dans ederler düğünlerde, öyle yalnız
esintimi gömerim toz toprak okul yollarına, yüreğimi
ateş böcekleriyle değişir yüreğim, şarkılar başlatır

dokunaklı bir sezondu,av mevsiminde av, avcıydım av yasağında
huylandım,karmaştım ama,bu koruda gece gönüllü silahlanır

sokaklar kapandır,odalar pusu,ruhunu burkar aldanış
neden herkes GÖNLÜNÜ DEĞİL de, TUZAĞINI KORUR