Akan Hayatlar 2 Şiiri - Nevin Kalafatoğlu

taa..... uzaklardan gelmişti.
İstanbul büyülemişti.....yaşayan şehir..
duvarlarına dokunmuştu evlerin ellerinle..
tepelerine tırmanmıştı şehrin
ışıklarını izlemişti gecelerin
soğukluğunu hissetmişti o anlarda...
koca bir adamdı....okuyacaktı....
............................
simsiyah gözleri vardı...parlayan hayat dolu ve umut...
birde sıralarda gözüne takılan sarı saç..
parlardı...saçları baktığında yıldız ışıltıları...
rüya gibiydi gözleri...içinde kayıp giderdi bazen...
bir parmak ucu kadar yakın...
dünyanın sonu kadar uzaktı.... sarılıklar...
aşktı gönlüne düşen...ulaşılamayandı..
ışıklarini görürdü İstanbul gecelerinde saçlarının
evlerin pencelerinde....... arardı gözleri...
simsiyah ve parlaktı gözleri....hüzünlenir...
yaşla dolar....keserdi geceleri...biçer... döverdi...
günü geldi...ona elini verdi....
ince ve narin parmaklı yar........minicik elleri vardı.
beyazlar içindeydi şimdi...... sevgili......ne kadar güzeldi...
çok sevdi... onu çok....
taa...uzak diyarlardan geldi...
oysa şimdi...uçuyordu yüreği...
artık kara gözlü mert adam bir bilendi... büyüktü...
değişmeyendi tek şey.............. aşk dolu yüreği...
aklını almıştı aşkı................. ve bedenini...
ama aşkını verdiği..... kıymet bilmeyendi...... ya şimdi...
önünde hayat.......hesap ödeyendi.......biteviye..
ne memleketi kaldı geriye...ne anası... ne bacası.... nede toprağı...
tutkulari...ve yanlızlık duyguları...
cocukları bile eldi...canları...
gözlerını açıp baktı... bunca yıl sonra baktı...baktı....
sarı saçlı..... huysuz...bedeni duygusuz... dünya sonu sonuçsuz...du!
taa... uzaklardan gelmişti...İstanbula...
ellemişti evlerinin duvarlarını...
şimdi hissedebilmişti...soğuklarını....sokaklarını...
kelepçeler bağlanmiş.....yüreginde..... tek başına....
.....................akan hayatını...

14.11.2003