Yaşıyorum gece birden sonra...
Bana sormayın serin sabahları.
Ya da gün ışığında şehrin gürültüsü nedir?
Derseniz, bilemem.
Yaşıyorum gece birden sonra...
Sevgidir gereken, tutunabilmek için umudun dalına.
Sevgidir gereken,su serpmek için âşığın yanık bağrına.
Sevgidir gereken,bir sarsıntı olması için sol tarafında.
Sevgidir gereken,konuk olmak için şu fâninin hanına.
Bazen gözyaşı olup akar sevgi.
İşi ne zamanın? !
Akıp gidiyor işte...
Senli miyim, sensiz miyim
Aldırmıyor bile bu işe.
Hayat sensiz de yaşanıyor ama
Sen olduğun zaman yanımda,
Sanki hiç yaşamamışım,
Gönül bağımda hissetmemişim,
Yüreğim hiç dağlanmamış gibi önceleri;
Ne yamanmış bu ayrılık.
Geceler boyu elimden kalemi bırakmış gibi,
Bu saatleri beklerim her gece.
Ağır ağır aralanır romantizmin kapıları,
Saat on ikiyi geçince.
Şimdi şiir vaktidir, deyip gizlice;
Sessiz sessiz dalarım karanlığın içine.
Ve aldığım gibi kalemi elime
Hayat, coşkun bir ırmak.
Nasıl akıp gidecek sensiz,
Düşündün mü hiç?
Sen, dillere destan seyyah;
Ne var ne yok cennette,
Çok uzaklarda bir yerde...
Cansız bir beden yatıyor
O yerde.
İfade etmek çok zor,
Kelimelerle.
Yaşıyor o,
Yağmuru dinle çisil çisil.
Yüreğinde sakla gözyaşını.
Sessiz sedasız gir yağmurun koynuna,
Bırak, sırılsıklam olsun düşüncelerin.
Ne vakit bir matem sarar yüreğini,
ajad hanım lütfen benimle barış mancçolu olarak iletişime geçebilirmisiniz
[email protected]
barishan(C)
kocaeli