Ajda Meşeli Şiirleri - Şair Ajda Meşeli

Bir yengem vardı benim.
Adı Fevziye...
Geceleri geç yatar, sabahları erken kalkardı...
Şu dünyanın çalışma faslı, en çok ona bakardı.

Kimseye tek bir acı sözü yoktu onun.

Şu insanlar tuhaf yaratıklar.
Sevgi temelini ezip geçen onlar,
Barışık yaşamak dururken, kavgayı seçen onlar.
Ve asırlardır süregelen
Savaşlar, savaşlar, savaşlar...

Misafiriz bu dünyada.
Ne çıkar,
Senelerce toprak kavgasına karışsan da.
İstediğin kadar diren, savaş bu uğurda;
Dünya malı yine kalır dünyada.

Susamış bir cana su vermektir sevgi
Kanayan yaraya tuz basmaktır sevgi
Bir soğuk kış günü ısınmaktır
Yaşamı saran bir pırıltıdır sevgi.

Pencereden bakıyorum,
Arabalar gelip geçiyor.
Benimse içimde sen,
Sen ve unutulmaz hatıralar...

Hayat, dışarıda başka türlü,

Kâh toz pembe bulutlar dolaşır gökyüzünde,
Kâh kara bulutlar.
Aşkındır bana bunları yaratan.
Hayal penceremi açıp baktığım zaman,
Bazen uçarım, pembe bulutlar arasında.
Bazen de sefil hissederim kendimi,

Buruk bir hatıra yüreğimde,
29 Temmuz 2000 tarihli...
Hani hiç hesapta olmayan bir felaketle,
Ömrünün yavaş yavaş bize veda edişi.

Dedeciğim,

Hayat, gözyaşı döktürür insana;
Kötüyü bilip,iyiyi görsün diye.
Hayat, durmadan engeller yaratır insana;
Çaba gösterip, mutluluğu bulsun, diye.

Aslolan, güzeli görmektir hayatta;

Hayalin belirir düşüncemde
Çoğu zaman...
Düşündükçe, seni sevdiğimi anımsarım;
Kimi zaman...
Sevgiyle dolan yüreğim, hislerini dile getirir
Bazan...

Pencereden bakarım,
Seni görürüm diye.
Geceleyin yatarım,
Rüyama giresin diye.
Her sabah uyanırım,
Sana kavuşmak ümidiyle.