Gözlerin, Mihrişah
Hayatın anlamını karasında saklasın
Gelen neslin feri kalmamış,
Ziyasını senin gözlerinden alsın.
Heyecan yok, umut yok, dava yok;
Arayış bir muamma gençlerin gözlerinde.
MİHRİŞAH'A 1
Ekilmemiş bir tohumsun sen MihriŞah,
Ihsan vadisine uzanan elimde bir avuç duasın.
Sağlam kalp, ihlaslı bir kalple BİR olduğunda,
Islam davasına adanmış bir kurbansın sen.
MİHRİŞAH'A -2-
Toprağı beğenmemiş bir tohumsun sen MihriŞah,
Tekamülün sancılı yolculuğunda,
Hem toprakla hem küfürle mücadele edemeyeceğini bilip,
Sükutu bürünmüş bir sâliksin sen.
Cennete saklama kendini MihriŞah,
Vadedildigin arzda gel dünyaya.
Kaçarak, yok olarak,
Belki de hiç var olmayarak,
Ihya edemezsin bu asrın bataklığını.
Nefsin Nemrut ateşinden yüz çevir,
İbrahim’in nûru aydınlatsın ruhunu.
Besleme ateşini, hevanın ve şehvetin;
Haram odununu atmazsan,
söner bir gün cehennemin.
Peçesini kaldırdım sır şiirinin
En mahrem düşün malum artık bana
Hangi Adem'in eğesiyim bilemem ama
Sanki ruhum yoğrulmuş mânanda.
Dirilerde aradım
Duydum ki selası okunmuş,
Davullar çalmış.
6 gün bile tutmadığı yası,
Iki cihanda başına geçmiş.
Her bir gün için,
Bir ayım gitmiş.
Üfle sûr'a, kopsun kıyameti gönlümün
Üfle, üfle bir daha, dirilsin muhabbetin.
Rıza kapısının yolda kalmış müdavimiyim
Bineğim çok, sebatım yok ama bir hayli istekliyim.
Ihlasın geçtiği yolda, sabrın sebatın izi kalmaz
Yutuyorsun herşeyi ey İstanbul,
Geçit vermiyor sevdaya lanetli yoğunluğun.
Mesafelerin insafsızlığına eklenen bu zilletin, Katmerlendiriyor hasreti, âh ne elîm...
Efsunlu güzelliğini gölgede bırakıyorsa da bir çift yürek,
Aman vermiyor kıyasa o müfsid kıskançlığın.
Çığlığın rahatını kaçırdı insanlığın
Ama sabrını taşırmadı
Çağın en acımasız, en işe yaramaz silahıyla karşılık verdiler
Kınamak, kınından çıkan kılıcın yerini aldı
Özgürlük çığırtkanlığı yapanlar, rejimin esiri oldu
Esaret altındaki sen değildin, insanlıktı…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!