Ahvale Tanım. Şiiri - Abdullah Can

Akşamına aydınlık,
Sabahına karanlık çökmüş
Betonlara mahkum bir şehrin,
Yüzü asık, yüreği kinli insanları olduk.

Uzay çağı diye hayal ettiğimiz,
o gelir mi acep dediğimiz,
Yarınların yaşıyoruz şimdilerde.
Hiçbir yarın, bu kadar anasız,
Bu kadar kimsesiz olmamıştı belki de...

Bu kadar karamsar olmak
Bir müslümanın doğasına aykırı,
Bu kadar umutsuz kalmak
Oksijenle beslenen
insan fıtratına da aykırı.
Bahar gelince çiçeklerin,
Açtığına şahid olduk.
Kışın solan ağacın,
Yeniden filizleneceğine
İman ettik biz.
Elbet ki; O dereler
Yine umut taşıyacak
Denize su veren ırmaklara...