Ahtım Var 4 Şiiri - Akın Kalkan

Yaralarımın, durumu vahim, hali içler acısı.
Unutulmuşum, kara bile yazılmamış bahtım.
Siz gidince, başıma yıkıldı evimin çatısı.
Kızgınım halen, onlara, ahtım var ahtım annem.

Hangi yöne dönsem, sizi görmek istedim.
Başım öne eğikti, göz yaşımı gizledim.
Bu gün rüyama gel, seni çok özledim.
Geceyi gündüzü, birbirine kattım annem.

Zaman zaman, öfkelendim delirdim.
Yüküm ağır geldi, altında ezildim.
Bazen de, mezarına, gözü yaşlı gelirdim.
Akan yaşların, içine battım annem.

Sen bana dokunsan, ben yeniden doğmam mı.
Güzel yüzünü ısıtmam, ellerimle ovmam mı.
Günah olmasa, şu canıma kıymam mı?.
Yarınlarımı, nur yüzüne sattım annem.

Sen rüyama gelsen, neler neler anlatırdım.
Belki, yokluğunu da, bir şekilde atlatırdım.
Yokluğunun yüküyle geceleri kandırır, kendimi aldatırdım.
---Sarılman için, gözüme, yalandan su damlatırdım.
Bugün de, sen, rüyama gelirsin diye yattım annem.

Babama iyi bak oralarda, beni yalnız izlemesin.
Ağlarsa da, gülerse de, senden bir şey gizlemesin.
Siz iyi olun ki, benim yüreğim sızlamasın.
Ben zaten yeterince doldum, taştım annem.

Yine gel düşlerime, usandırmayayım şimdi seni.
Çok konuştum biliyorum, tutamadım çenemi.
Gönlüm istemese de, düşümden bile gitmeni.
Büyüdüm artık, bazı şeyleri aştım annem.

Artık sana rağmen değil, seninle ayakta kalmalıyım.
Ölümün açtığı yaraları, bir şekilde sarmalıyım.
Buna yaşamak denirse, tüm sorumluluğu almalıyım.
Sen göğe uzandın, ben toprağında açtım annem.
Sen göğe uzandın, ben mezarında açtım annem.