Ahmet Yüksel Şiirleri - Şair Ahmet Yüksel

Kürenin varlığı bir zerrenin öbeğinde
Görmediğin o hikmet senin gözbebeğinde...

İmanın öz vatanı gözdür, gözdeki gerçek
Özündeki ummanı gözsüz nerden görecek?

Kıdemi kademeyi söktürmek 'bel hüm edal'
İnsansı olamazsın gel insanlığınla kal

Kıdemi kademeyi
Söktürmek “Bel hüm edal”
Şahsiyeti hayvanla
Ölçtürmek “Bel hüm edal”

İnsanlık ağır paha

Yunus'a bu toprağın gün ışığı demişler
Bu ruhla yan bakışa gül verir, gülümseriz
Sevgi özün gözlere bulaşığı demişler
İnsanız, aşk suyundan süzülmüş gönülleriz...

İstedim şu üç günde bir yuva kadar evim
Yine mezarlık oldu göz ağrım,karar evim...

...Böyle işte
Affeyle
Ben Sen’den çoktan oldum
Sen benden memnun musun?

Aziz’im!

Yeryüzü nüfusuna kayıtlıysam
artık ben,
başımın göğe değdiğine değil,
ayaklarımın yere bastığına bakarım...

İnsanın esâreti
Ne duvar
Ne zindan
Ne hasrettir...

Zincirler,,

Peygamberî olana niyet, yol ve gerekçe
kalpten kalbe iadeli teahhütlü dilekçe