Nokta koydum.
Nokta koydum üzüntülerimin önüne
Nokta.
Gülmek var
Üzüntü yok, ağlamak yok.
Kaldırdım attım, hepsini bu gün çöpe
Dalgındı.
Deniz ise çıldırmış gibiydi, kumsalını dövüyordu.
Bir adam vardı kıyıda oturan..
Akşamın kör karanlığında kıyıdan, ufka bakıyordu.
Adamın!
O bir, insandı.
Kaderi elinde, gidiyordu.
Baktım arkasından.
Perişandı.
Of, of.
Yine daldı gitti, maziye gözlerim,
Ömrümün sonbaharı gelmiş, bir günde
Pişmanlıklarım var, pişmanlıklarım şimdi gözlerimin önünde
Yanmakta canım.
Yanmakta ilkbahar gelmiş bir günde.
Dimdik durdu.
Bronz, bir heykel gibiydi.
Etrafına bakındı, çember gözlüklerinin altından
Ortalığı sessizliğinde boğdu.
&&
Bu gün gözlerim yeşilde dolaşıyor.
Oksijen soluyorum, bu gün etrafımdaki doğadan
Bu gün yine daldı gözlerim
Seyrir dururdur bir şeyler olacakmış gibi
Düşünürüm.
Dalmış bakarken uzaklara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!