Bak dostum.
Bazen kadere inanmak lazımdır.
Ben!
Yıllarca hüzünleri doldurdum yüreğime
Kışları yaşadım bahar yerine
Kader mecbur etti başka birine.
Karlı bir kış günüydü.
Tarifsiz fırtınalar esiyordu içimde.
O gün.
Hayat denen bir yola, kader dedim el verdim
Elden ayaktan oldum, en son kaderden bezdim
Bıktım canımdan şimdi, Olmaz olasın kader,
Elden ayaktan oldum en son kaderden bezdim.
xx
Oldu mu bu şimdi oldu mu kader
Sen bana dert verdin, nedendir neden
Sen dedin, ben oldum beterden beter
Ah kader, nedendir, bir söyle neden
Kadere seslenişim.
Kendimi yaşlanmış, bir file benzetiyorum.
Çekildim bir tenhaya.
Düşünüyor.
Geçmişi düşlüyor
Kaderin, yolu
Bu sıralar, dönüp baksam arkama
Neler gelmiş neler geçmiş başımdan
Bir baksam, şöyle bir, geçmiş yıllara
Zor kalkarım, geçmişimin altından
Kader sana ne diyeyim diyeyim
Başımdaki, altın taç mı diyeyim
Sen ile konuşurken, ben sana
Başımdaki, altın taç mı diyeyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!