Ahmet Yüksel Şanlı Er Şiirleri - Şair Ah ...

Bir koy gibi uysal, yeşilin orta yerinde
Gördüm bakıyordun, yine sen ufka kıyıdan.
Dalgın ve de sessiz mavi bir koyda bu akşam
Gördüm bakıyordun, yine sen ufka kıyıdan.

Üzgün bi halin vardı, güneş ufka düşerken

Sessizlik içindeyim
Bir korkudur içimdeki sessizliğim
Bir mezar yerinin korkusu var içimde
Ürperirken!
Titriyor her yerim.
Ve!

Ben sevdayı, hayallerimde buldum
Sevdim amma
Sevdamı,
Anason kokulu masalarda, gözyaşlarımla yoğurdum
Kadere karşı geldim
Kaderse, ben direndikçe üstüme geldi.

Dünyanın kahrı, çok dediler bana
Yine’ de geldim, ağlaya, ağlaya.
Bir marifet sandım koşturdum geldim.
Şu bombok Dünya’da ne işim varsa.

Büyürken tanıştım, kan revan ile

Yağmur oldum yağdım dağlara kırlara
Bahar yaz geldi
Ve ben!
Bereket oldum dağlara, dağlardaki ormanlara
Biraz ‘da, güneş ol dedi dağlar
Güneş oldum.

Çek şu ellerini, benim üstümden
Çekmediğim cefa, kalmadı senden
Çek şu ellerini dokunma, bana
Çekmediğim cefa, kalmadı senden.

Sen ömrümü yedin yanaşmasana

İpinden boşanmış, bir boğa gibiydi.
İntikam dumanları çıkıyordu burnundan.
Güzelmiş çirkinmiş demiyordu, istediğinden intikam alırken
Çiçekten çiçeğe konuyordu.
Yine’de ihanet edeni, çıkaramıyordu aklından.

Çirkin;
Güzelim diye,
Burnun havada yürüme.
Bir gün sen de benim gibi yaşlanacaksın.
Ve bir sabah aynaya baktığında,
Sen de,

Çivit gözlerime, bak deyip durma
Bakarsam düşerim, çıkamam sonra
Yalvarma bakamam, ben gözlerine,
Bakarsam düşerim, çıkamam sonra.

Bir derin kuyudan farksız gözlerin

Ben kendimi vermiştim, aşkım için dağlara
Dağ tepe dememişim gezmişim ben hep aşkla
Dağ tepe hep düz olmuş gezdiğim bütün yerde,
Gönlümde sevda oldu, gezdiğim yerler bana.

Son yıllarda otursam, bakıp dursam dağlara