Ahmet Yıldırır Şiirleri - Şair Ahmet Yıl ...

Soğuk gelir kar-kıyamet
Üşüyor ömrüm bir kış akşamında
Kapısını çalıyorum karıncanın
Sığınağa giriyorum çaresizce
Çünkü ölmek zor geliyor
Bir ağustos böceği gibi

Yabanım…

Dağda açan yaban çicekleri yaban

Ve bir su bile istemez yaban çicekleri

Tutuştu ellerim

ellerim tutuştu…

Ateşe tutuştu

iki parmak uzamış kirli sakalımla

dün sabah çıktım içerden

hiç bir yere gitmeden

sorma...
alacaydı...
dağın tepesinde
en tepesinde bir gül
vakitler apansız düşüyordu
bastırıyordu karanlık apansız

Bir insandı koynumda büyüttüğüm
Sabah akşam canımı emen...
Bir insandı solumda çürüttüğüm
Durmadan-usanmadan beni çürüten...
Bir insandı yanımda yürüttüğüm
Bakıp-bakıp yüzüme gülümseyen...

Pusatsız ferman düzmüşler sağıma-soluma
Kalmışam ortalıkta üryan
Günü dokumuşlar halı tezgahımda
Zamanımı yitirmişim ipli uykularda
Karanlık bulaşmış ışığıma kör zindanımda
Unutmuşum asilliğimi...

Kirletilmiş bir şehirde doğdum
Çığlık çığlığaydı geceleri
Ki bu çığlıklarda gömdüm düşlerimi
Panzerler dağları korurdu bizi vururdu
Kovanlarını toplardık bize sıkılan kurşunların
Ve kanlı kurşunlar satardık demirciye

unutma...

bir beni unutma düşersen göç yollarına

hiç doğmamamış bir günün şafağını düşün

Pusatsız ferman düzmüşler sağıma-soluma

Kalmışam ortalıkta üryan

Günü dokumuşlar halı tezgahımda