gel otur mısra dökeyim alnına
çınlasın yüreği taş olan kömür işçisinin
düşsün karanlığa kömürler
batsın ay kömür ocağında
siyahlığa bulansın
metana
kanatlanıp gidiyorum kanatlarım terli,
yüzünü özlüyorum yüzün kirli,
düşeceğim bir yerlerde
Yüreğinin çırpınışlarını hissetmeye başladım şimdi
Vurur durur bedelsiz akşamın karanlığına
Tutamam gözlerini
Görmeyesin diye karanlığı
Asamam fani isteklerimi yüzünün çarmıhına
Kuşatamadım yüreğinin viran şehrini
Dur
Bak sökün etti turnalar şafağa
Uyandın...
Bin yıllık uykundan
Turnalarla kalktın ayağa
Ve baktın
Bir ırmak suyu gibi akıyorsun
Bu yol nereye kadar gider
Bir ırmak suyu gibi akıyorsun
Bekleyen birşey mi var seni
dolunay dağılmıştı saçlarına
yarımay vakitlerinde yanlızdım
saçlarını görmezdim
Bir tufan almıştı bizi
dağlar dalgalarla sarsılmıştı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!