Ahmet Ünal Şiirleri - Şair Ahmet Ünal

Üstü- başı yırtık- pırtık bir çocuk
Görür isen dostum otur da ağla…
Daha dün kadar kısa zamanda
Sen de çocuk idin; otur da ağla…

Simit satar, boya yapar, alnı ter

Gözümün gördüğü
Gönlümün sardığı
Kalbimin “tak tak tak! ...”
Damar damar vurduğu
Ufuk…
Ben dip,

Güneşin kardeşi gel artık gel, gel!
Sararmış otlar şehrini yeşile boya
Salkım saçak çiçeklerinle,
Kınalı kuzuların ve çoban kavalıyla
Meltem rüzgârının ıslığıyla
Narenciyelerin dayanılmaz kokusuyla

-I-
Caddelerde bir taksi
Takside bir adam,
Kaldırımlarda binlerce ayak sesi
Adamın içinde curcuna
Adamın içinde fırtına,

Ey Anadolu' mun saf geceleri!
Pırıltılarla sana sunduğum
Aşkınla süslediğim ışıklar birer birer
Geliyor, bekle, hele bekle!
Ellerinde karnelerle...

Gönülden gönüle yol var sorulmaz
Sevilen sevene elbet darılmaz
Şap-şekerle maya asla karılmaz
Yollar var, yollara yollar bağlanır

Ara dostum, ara; gerçek dostunu

Gözlerim akvaryum
İçinde balık sen
Ben ağlarım, sen gülersin
Ah bilebilsen!
Ah bilebilsen!

Soyunamaz mıyız sahte kostümlerden?
Sevemez miyiz insan gibi?
Hüznü silemez miyiz?
Gönül bahçelerimizden,
Dudaklarımız neden sağır
O sımsıcak buselerden?

İlan ediyorum, aşkımı ilan
Duysun mavi gök, mavi deniz
Gönül nikâhıma şahit olsun bulutlar
Ya da kumsalda ki kumlar....
İşitsin canevimden çağrılarımı
Doğa, eşya, çevre; ne varsa, ne? ! ! '

Bahar çiçeksiz olur mu?
Bülbül goncasız kalır mı?
Mecnun Leyla’ sız olur mu?
Sen beni sevgisiz, aşksız bıraktın

Yüreğinde aşk ocağı yanmaz mı hiç?