Ahmet Tabak Şiirleri - Şair Ahmet Tabak

Kâinatı yaratan bir varlık var âlemde
İnsanoğlu unutkan, kalır gaflet içinde
Melekler zikir eder, isyan etmezler asla
İblis nefsine uydu, isyan etti bilse de

Pişmanlık duymadı hiç, kibirlendi Allah’a

Ayağının altı öpülesi annem
Ne emeklerle büyüttün beni
Nazlı kucağında uyuttun beni
Emeğin çok bizlerde, unutmam seni
Ciğerim deyince yüreğin yanar
İncinsek kalbin derinden kanar

Anadolu’nun bağrında bir feryat koptu
Sarsıldı yürekler, nice hayatlar son buldu
Resmi vesiklarda böyle bir acı yoktu
Issız, aç ve susuz kaldılar günlerce
Ne olduğunu bile anlamadılar onlarca gece
Felaket bile demek yetersiz kalır bence

Ben ben diyerek, bencil olduk giderek
Senlik benlik davasına düşürdüler bilerek
Bitmeyen bir acı var memleketin içinde
Bakıyorlar sinsice, halimize gülerek.

Vahdettir tuzakları boşa çıkaran gayret

Baba denildiğinde o gelir akla
Ustalığın hakkını verir her dakka
Azimle çalıştın geldin bu vakte
Derdin çok olsa da içine attın
Allah’a kullukla geçirdin ömrün
Muradın rızaydı inşallah erdin

Büyük bir sayı idim
Aldılar bir parçamı
Kayboldu gitti sandım
Hemen altında kaldım.

Sordular nesin kimsin

İki sayının farkıdır
Biri büyüktür ama
Küçülür biter sanma
Yaparım ben çıkarma.

Bir sayı diğerini

Zaman âhir zamandır
Halk içinde saklanır
Görünene aldanma
Ârifler onu tanır

Sen Mü’min’sen emin ol

İlân eder âleme, büyük olan Allah’ı
Allâh’u Ekber sesi en büyüğün ilânı
Şiârıdır İslâm’ın, özgürlüğün sesidir
Zulme karşı dik duruş, insanlığın felâhı

Yık o kukla ilahları, kulağını aç dinle

Zamanın bütün çarkı aleyhine dönerken
Asalakları bırak onların hepsi diken
Kim ne yapmış ne demiş, hepsi kalsın yerinde
İhmal etme dostunu, dostun seni severken

Günler hızla geçiyor, fırtına dinmez sende