Ahmet Özdemir Şiirleri - Şair Ahmet Özdemir

Ben, biz olmadım ki, varımız olsun,
Bir sanal sevgili aşkıyla yandım.
Bahar mı gördüm ki, güllerim solsun,
Türküler, şarkılar benimdi sandım.

Hüznümü yaşarken buluşur camla;

Kimine toprak ağası diyorlar,
Kimine sendika ağası;
Kimini de benzetiyorlar hıyar ağasına!
Gönül dostları sanıyordu,
Çoğu günün dostuymuş.
Daha dün;

Aşkımı yıldızlara her bir burca
Salmak istiyorum, çok istiyorum
Sonra tüm insanlara parça parça
Bölmek istiyorum, çok istiyorum.

Kavuşmanın yurdunda yok bir il’im,

Özünden sözünden dönen değilim
Türklüğümü ayak altında tutmam.
Yalancı mum gibi sönen değilim,
Dünya varlığına aslımı satmam.

Canım kurban bayrağımın rengine,

KIRILMIŞ BİR FİDAN


Kara haber tez duyuldu kırılmış bir fidan
Ana, baba, kardeş, millet oy ki oy dediler
Genç yolcuyu beklemekte Cennet’te şüheda

Bu nasıl duygu ki, bütün duygulardan gür,
Arınmış benliğim, yer çekiminden özgür!
Uhrevi ezgiler içinde eriyorum;
Bir tüy gibi hafif, kendimden geçiyorum.
Bir huşu mudur bu? Huşunun da ötesi;
Yükseliyor ruhumda sessizliğin sesi.

Bakınma yollara sesler bekleme,
Sevda kervanında artık değiliz.
Bitmez umutlara umut ekleme
Silindi kalplerden kalmadı bir iz.

Korkma ateş düştü diye içine

Karac’oğlan vari kim düşmez nâra,
Bu duyguyu yüreğinde sezeli?
Sızlar kalbinde bir onulmaz yara,
Dizeleri dizim dizim dizeli;
Esin esin akar Tarsus güzeli!

Seninle uçmak istiyorum
Ülkemin semalarında...
Seni, seninle sevmek,
Seninle seyretmek güzelliklerini,
Kanat germek taşına toprağına
Pınarına ırmağına

Yorgun mu düşmüş,
Rengi, zevki, neş'eyi dağıtmaktan
Yorgun mu düşmüş;
Düşürmekten gönüllere ilk aşk kıvılcımını,
Anımsatmaktan yürek sızılarının en anlamlısını?
Yorgun mu düşmüş;