Ahmet Kurt Şiirleri - Şair Ahmet Kurt

Gelene kol gerip, destek vererek,
En ön sıralardan yerleri kaptık.
Gerdan kıvırarak, göğüs gererek,
Maziyi unuttuk, hedeften saptık.

Barış furyasıyla gitti hürriyet,

Hüznüm katığımdır, yavan aşıma,
Gönülden yorgunum, feyize muhtaç.
Sormayın gelenler nedir başıma,
Ne doktor bulunur, ne de bir ilaç.

Işığı ararım yıllardan beri,

Yıllar geçti, yollar uzun,
Uzatırım varmaz elim.
Hem baharda hem de güzün,
Uzanırım tutmaz zalim.

Yolcular var uzun, kısa,

Ben diyemedim, hicap ettim de,
Anlasın sevdiğim söze ne hacet.
Hasreti hüznüme katık eyledim,
Anlasın sevdiğim söze ne hacet.

Bir tebessüm olsun bütün servetim,

Tedirgin olsam da bezgin değilim,
Düşmanın ağzını tutar yırtarım.
Şimdi susuyorsam dilsiz değilim,
Hançeri bağrımdan söker atarım.

Sabrımı deniyor, gafil, uşaklar,

Kimler yargıladı, heyet kimlerdi,
Yüreğim hapiste, gözlerim sürgün.
Sorun gıyabımda kim ceza verdi,
Yüreğim hapiste, gözlerim sürgün.

Ne idi son arzum soran olmadı,

Sesim duyulmuyorsa,
Sanmayın uzaktayım.
Bir karanlık köşede,
Sinsi bir tuzaktayım.

Gözlerim alışıyor,

Bugün dünden fazla muhabbet gerek,
Açtım kollarımı yaklaş kardeşim.
Siyaset, felsefe, dursun diyerek,
Açtım kollarımı yaklaş kardeşim.

Dünyanın korkusu senin birliğin,

Muamma deryası içime dolan
Her vakit ruhumu hüznüne salan
Birkaç yaprak gibi hatıra kalan
Biraz heves, bir de ismin zamandan.

Duyduğum korku mu ne bu ürperme

İçimde huzur var, gözümde ışık,
Ölüm dediğiniz kutlu buluşma.
Maşuku beklerken yorulur âşık,
Ölüm dediğiniz kutlu buluşma.

Ahrete inanan, hakka dayanan,