Ahmet Kırmızı Şiirleri - Şair Ahmet Kırmızı

'şehir işgâl edildi '
dedi biri
kısık tiz sesiyle
ölüyordu sanki
'şehir işgal altında
yağma başlar birazdan

Sarhoş bir rüzgar kımıldatır tülleri.Genizleri doldurur toprağa dair anlatılamayan ne varsa,bir damla tene düşer,bir çocuk gökyüzüne bakar,bir serçe sıklaşan kanat çırpınışlarıyla yönelir bir söve ucuna,aşkın kokusudur bu hayatın kokusu ve kokuya yüklenecek ne varsa sürtünerek geçer hayatı teğet geçenlerin yamacından...

Bir damla düşer kirpiklerinin ucuna,çırılçıplak bir gerçektir; yağmurda açık yaraların varsa dolaşma.

Hele birde eylül'e taşımışsan yaralarını eyvah...!

erguvan renkli bir akşam;
sessizce okşayarak yaprakları,
usulca çekilir;
bir çift ıhlamur ağacına,
bırakırdı sokakları.

yalan yok üzülmedim gidişine.
hemde hiç...

sadece unkapanından geçerken köprü üzerinde denize olta sallayanları görünce aklıma geliyorsun, nedensiz sebepsiz gözlerim kısılıyor ellerimi ceplerime sokuyorum...

bir de bakışlarımı çeviriyorum yoldan yana, perşembe pazarında yürürken günlerden pazarsa eğer...

Sen bi gel;
ah...! sen yeter ki gel benim şehrime,
aşın ocağımda pişer,
çığlık çığlığa gemiler sabırsızlanır limanlarda.
balkondan balkona uzanır çamaşır ipleri,
çocuklar yeniden çizer kaldırımlara

adımlarını uzun atacaksın
bir nefeste bitireceksin
diye sokağımızı
öyle çok korkardım ki

nasıl derin nefes alırdım

yıldız memleketine benzeyen
gözlerinizdeki ışıklar silinmiş
kalbinize giden yol işaretlerine öfke bulaşmış
gayri meşru nefretinizi evcilleştiriniz bayım

yok mu güzel bayramların hatırına alınıp saklanan

biri polis çağırsın
biri hemen bir polis çağırsın
kendini bilmez aptal bir tanrı
misketlerimi çaldı
ve topacımı
ve uçurtmamı

defterimin sol tarafındaki kırmızı çizgiyi hiç ihlal edemedim ben, biliyor musun..?
hiç aykırı sloganlar düşürmedim, duvarların o tahrik eden düzlüğüne...
karanlıkta sıkmadım yumruklarımı, izbe yerlerde fısıldayarak büyüttüğüm öfkem olmadı benim.
hiç bir karanfilin kızıllığını söndürmedim tenimde.

sana dokunabilirmiyim?

biz böyleyiz ya şimdi
hani yorgun, bitkin
ertelenmiş hayallerin kısır bahçelerinde
açmayan kiraz ağaçlarının gölgesinde hayıflanan

biz böyleyiz ya şimdi