Zalime hayran oldun ettin alime zulüm
Kılıca razı olup muallime döndün arkanı
Bir avuç toprak için mi kestirdin başları?
Bin altına değişmezdim bana kalsa bana yeten bir taşı
Sultan olup nara attın acize,fakire
Görmedik bir haksızlığın karşısında seni
Bu hasret geçer mi bir gün yarabbi
Onunla geçen bir ömür şimdi onsuz sürüyor
Sevdanın dikeni çok acıtıyor şimdi
Kış mevsimi ecel gibi çökmüş üstüme
Şarkılara,şiirlere sığmıyor içim
Duygularımı nereye döksem faydasız ve yetersiz
Kullanamıyorum eskisi gibi bu aklı
Çalışmıyor artık belki de
Sarhoş gibiyim alemde
Veremiyorum hakkını aşkın
Çalışmıyor belki benimle
Kutlu kelimeler çıkmıyor ağzımdan
Eskiler mi tatlıydı nedir bu hal kardeşim?
Bir top ile yirmi çocuk oynardık akşama dek
İnanılmaz bir yaşama isteği vardı içimizde hem de yılmadan
Beş parasız çocuklardık biz hayatın en zenginleri görse imrenirdi sevincimize
Bir erik ağacında on kişi eğlenerek muhabbet ederdik
Cenneti kıskanmam da o günleri ararım durmadan
Sen varsın belkide hayatın büyük anlamı
Var olman yeter belkide bana bir nebze
Bu kadar kötü olma yormam seni
Sensizde yaşayamam ama unutma beni
Zaman harcadı ikimizi ama sen hala güçlüsün
Ben bıraktığın yerde devrildim bir ağaç misali
Gitmek kurtulmak sanar herkes
Sanki olacak bir kurtuluşa nefes
Bundandır hep gitmekte heves
Geriye dönse hep duyacak bir ses
Bil ki gitmek değiştirmez her şeyi
Değişen mekan ve zamandır değişmez kişinin yüreği
Dondursam şu gönlümü ansızın meyletmese kimseye
Vefasızların peşinden gidivermese
İnsan geri döneni beklemeli
Ben ise meçhule gidip dönmeyeni bekliyorum
Beklemekten sonuç almalı insan beklediğine değmeli
Kendi hayatına dalıp gidenleri bekledim yıllardır
Seni istemezler gönlüm onların ki puttur
Sen halden hale girersinde onların sanki duttur
Ya dikilir durur ya yenir yutulur
Sen onlara benzeme haline hal kat
Bil ki aynı halde kalmak değil hakikat
Sen gir her gönle elbet alırsın tat
Evimden uzaktayım bu mudur sitarem?
Durmadan kar yağıyor tenim buz keserken
İçimde yangınlar cehennemi kıskandırıyor
Sokaklar bembeyaz süt dökülmüş gibi göklerden
Arabalar görünmüyor ve hayattan yok bir belirti
İnsanlık ölü gibi Azrail ve Mikail ortak olmuş sanki
Güven,sadakat işte bunlar
Aranır dururlar kalabalıklar arasında
Rastlanması zordur bunlara bu devirde
Birine ne zaman güvenebildik ki zaten?
Ya sadakat neydi hatırlayan var mı?
Yıllar geçse de bizi kucaklayan bir dostumuz var mı?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!