Ahmet Ihsan Arac Şiirleri - Şair Ahmet I ...

Hani derler ya; dert "insani söyletir"
Söyleyen dertli ise ya delirten ne iştir
Atlas atlas iklim iklim ya seğirten elemden?
Dert insanı derman diye dertlerini semirtir

Hani derler ya; "müneccimle muvakkit ne bilir,

Bazen ders alıyor işte insan
Parmak kadar, dört yaşında çocuktan

Hamza’mız dört yaşında
Ana okul çağında
İlk defa yuvadan karşı dala uçacak

Desen desen nere baksan
Nerden alsan nere çaksan
Ateş olup gölge yaksan
Allah'tan kork, kork evladım

Lokma olsan dilim dilim

Ey hasret
Olur muydu sende bir kıymet bilmem ki
Olmasaydı uzakta o nur kokulu nefes ki
Kavrulan meralara süzülen meltem
O meltemde diriliş sanatsı bir yöntem
Ölmem, dirilmem hep nefeste gizli

Yüksek huzurlarının ey yar, aç susuz talibiyim
Gün kadar gerçek gece kadar faniyim
Hayat kadar hak olana olum kadar maniyim
Yüksek huzurlarının ey yar, günahkâr talibiyim

Encam-ı cürmüm ey yar, canileri kirletir

Hayat hep bir gitmelerdir
Icinde naralar inletir
Okula gitmekle baslayan
Minicik yuregini haslayan
hayat hep bir gitmelerdir

Göçebe bir galaksinin
Körebe yolcularıyız.
Gidiyoruz süper sürat,
İçinde dünyanın, bin süvarili at.
Güneşe namzet; dönüyor dünya.
Hem güneş, hem kendi etrafında

Goklerin otesinde
yerlerin yoresinde
Mahluklarin nuftesinde
halik varligin senin

gözlerim kalbime açılan bir kapı
bir kapı ki içinde aşktan bir yapı
gir, çık, her ne zaman istersen
köşkündür kal ne kadar istersen

biricik oğluma

Gül kokulu güzel pınar güllü pınar
Bülbülüne dilbeste kozalar açardı
Etrafında pervane işçi arılar
Güllü pınarda peteklere bal sarardı

Bağlarla çevrilen dört bir yani