GÖNLÜNÜ GÖNLÜME YAK
Hasretin ateşini yak
Köz bana gönder
Gönlünü gönlüme yak
Yaz bana gönder
GÖNLÜNÜN DÜŞTÜĞÜ YER
Yüzünü gönlünün düştüğü yere çevirdi
Ovasında, dağında kor ateşler yanıyordu
Yangınlar nehir gibi akıyordu yollarında
Ve kendini sürüyordu içindeki ateşlere
GÖNÜL BOHÇASI
Cennette birkaç köşkle birkaç huri de yok
Cennet bir mesire yeridir
Herkes sevdiğini burdan götürür
GÖNÜLDEN GÖNÜLE YAZ BENİ
Ay yüzünde güneş gözünde
Ay ile güneşe yaz beni
Gönülsüz güzeli neyleyim
GÖNÜL DÜŞMÜŞ
Bir gökyüzü düşmüş
Bir sayfaya tutunup da denize
Yıldızları toplayıp bir gönül düşmüş
GÖNÜL IŞIĞI
Bu topraklarda sevdi Karaoğlan Elif'i
Mor menekşesi bu dağlarda açtı
Ve tüm çağlarda
Tüm sevdalarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!