Ahmet Durgut Şiirleri - Şair Ahmet Durgut

Bitti bitiyordu sabrım
Durdum durdum,
Okkalı bir tokat attım
Öfkemin gazına gelip

İlham...akıl'a gelmez!
İlham gelirse gönül'e gelir.
Gönülden Gönüle sunar meşk ödül.

Yalnızlıktan bakar merhale
Karanlıkta yakar meşâle

kulağına
ilham fısıldarken
elinde kalem
sen yazarsın sadece

Mısralardan hasır yaptım
Beyitlerden kilim yaptım,
Şiirlerden halı yaptım
Binip, uçurabilirsem......

Hiç bir zaman
Gözyaşı kadar
Tertemiz......
Olamayacak,

Küçük düşürülmüşlüğü
Yüreğinde taş olup,
Öğütülmüşlüğü...

Varlık kökünde varsa
İhanet......;
Gövdesinin dallarında
Tecavüz...
Çiçek açar.

Nefes can yolum......
Dışarıya verdikçe, O'nu sevdiğime...
İçeriye aldıkça da, sevildiğime...

İnsanlara bakıyorum
kanlı canlı insanlara...
birde zaman var
önümden, arkamdan

Dirim'de Dünya hayat izi
Ecel'i...Yolda buldu varlık.
Şeytanî Fücurlarla...