Ahmet Daş Şiirleri - Şair Ahmet Daş

Nasılda güvenmişim kendime,
Yanıldım hedef ben silah senmişsin.
Kuruntu yapmışım kendi kendime,
Yanıldım hasta ben iflah senmişsin.

Gidişin vurdu beni, yaralar içindeyim.

1999 kurban bayramı
kızımın hastalığı tekrar nüksetti..
lösemi………..
o hastanede ben dışarıda yanıyoruz

kızıma

karşılık görmese de,
-aşıklar gönül verir
...........................................(yanacağını bilmez)

nedense hep,
-halime’ler gül verir

adamın biri
irimi iri
dirimi diri
göbeğine vur
dom dom dom
dom dom dom

dediler
-bu ne sevda
dedim ki
-platonik

sordular

SUSAMAK

şimdi
ne söylesem
önce söylenmişlerin tekrarı olacak.
sadece gözlerine dalıp

Bir sıkıntı gelip basar içimi,
Dağlara çıkıp da gezen olurum.
Dertlerim depreşir alıp kalemi,
Oturup derdimi yazan olurum.

Yıktı mabedimi, yaktı hanımı.

toprağı kazarsan toprak
çiçeği sularsan çiçek
dağa bakarsan bağ olur

eğer bağban ölürse
bağ bozulur.

yüreğime saklamıştım sevdamı.
nerden haber aldınız.?
dört yandan saldırdınız.
vurdunuz.. kırdınız.. yaraladınız..
diyelim ki..! sürdünüz,süründürdünüz
diyelim ki..! öldürdünüz

bu kadar yalan/dolan.....
bu kadar çamur/çaylak.....
bu kadar dedi/kodu.....
bir kaygan zemindeyiz,
namerdin eline düştük.
ha bir de sevdalandık...