Ahmaklığın Sonu Mu Var Şiiri - Kasım Kob ...

Akılsız gevezeler, dilini uzatır,
Sözü değil, cehaleti savurur,
Her konuda, saçmalıkla dolup taşar,
Ahmaklığın, sonu mu var?
*
Daha dün türedi, ne olduğu belirsiz,
Yalakalıkla yükselmiş, şimdi önde gider,
Kendini beğenmiş, kibirle gezer,
Uşaklığın, sonu mu var?
*
Her şeyi kendine yontan, arsız bir tip,
Fırsatçı, çıkarına düşkün, hep kurnazdır,
Sinsi planlar kurar, etrafa bakar,
Fırsatçılığın, sonu mu var?
*
Görgüden yoksun, ilimden uzak,
Kendi bildiği doğru, hep haklıdır,
Her söze karışır, ukala ukala,
Cahilliğin, sonu mu var?
*
Her işte beceriksiz, yersiz bir gurur,
Boş laflarla doldurur, her anı bozar,
Dinlemez, anlamaz, sadece konuşur,
Vurdumduymazlığın, sonu mu var?
*
Boş sözlerle doldurur, her bir ortamı,
Gerçekten uzak, saçmalıklar peşinde,
Her söylediği, yalan dolanla çevrili,
Sahtekarlığın, sonu mu var?
*
Utanmaz, arlanmaz, pervasız bir eda,
Kendini beğenmiş, her şeye burun kıvırır,
Doğruluktan uzak, hep kendi havasında,
Pişkinliğin, sonu mu var?
*
Bazen bilgili pozunda, bazen usta,
O konuşur durmadan, dinleyen susar,
Her konuda ukala, laflar üst üste,
Zırvalığın, sonu mu var?
*
Ne hicap duyar, ne de kendini sorgular,
Okuduğunu anlamaz, ezbere bilir,
Ne bıkkınlık verir, ne de pes eder,
Küçüklüğün, sonu mu var?