Ahh Babacığım... Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Donuk bakıyorum babacığım
Buzlu cam indi gözbebeklerime
Boyutlar silindi, seninle gitti
Yokluğunun perdesi indi
Gözbebeklerin sensiz kaldı babacığım
Ahh gözbebeklerin sensiz kaldı

Keşke zaman dondurulabilen bir şey olsaydı
Her bayram sağ elinde dudaklarım
Başımı okşayan sol elin
Öylece donsaydı zaman
Ne mesut bir an babacığım
Ahh ne mesut bir an

Donuk bakıyorum babacığım
Donduramayınca zamanı, senle olan
Saçlarımda kar saklıyorum
Bakışlarımı dondurmak için
Bende senden kalan babacığım
Ahh bende senden kalan...

Yüreğim sığıntı şimdi;
Senden kopmuş benliğime
Yüzümde seni taşıyorum sanki
Gülüşlerim, bakışlarım dalarken uzaklara
Seni yaşıyorum sanki babacığım
Ahh seni yaşıyorum sanki

Gecen gün annem
Yaşlandıkça babana benziyorsun dedi
Hiç şaşırmadım. Şaşırmadım çünkü
Kutsal bir anne rahmi gibi
Davranışlarımda, yüz hatlarımda
Seni taşıyorum babacığım
Ahh seni taşıyorum

Gittiğin günden beri
Kuranı olmadı şimendiferli saatinin
zembereğinden boşaldı
Yelkovanı akrebe kaldı
Senden ayrıldığından beri babacığım
Ahh senden ayrıldığından beri

Bana bıraktığın yüz çizgilerini
Oğluma aktaracağım
Şimdiden yatışı sen, bakışı sen
Bir görsen babacığım
Ahh bir görsen

Seni simdi çok özledim
Yokluğuna hiç alışamadım
Sana sarılamadım doyasıya
Öpemedim şöyle;
Annemi öper gibi
Acısını dindiremedim hâlâ babacığım
Ah acısını dindiremedim hâlâ

Seni seviyorum babacığım
Diyemedim doya doya
Kucağında eriyemedim
Babacığım...
Babacığım...
Ahh babacığım...