Ahenk Şiiri - Ozgur Karatekin

O karşıma çıkmasaydı
Seni sevemezdim asla
Ey, İstanbul!
Seni bana sevdiren o
O güzel kıza
Teşekkür etmelisin.
Şimdi ben
Seninle yaşayabiliyorsam
Ona borçlusun.
Borçlusun, ey, İstanbul!
Mavi denizine
Yeşil akıyor onun gözlerinden!
Ay gibi parlayan gül yüzüyle
Gülümsetiyor güvercinlerini bile!
Martılarının sesleri
Onun sesiyle karışınca
Bir başka büyülüyor insanı.
Saçlarıyla ve kokusuyla
Sanki, dansa davet ediyor seni!
Pamuk gibi yumuşacık elleriyle
Okşuyor adeta tüm bebeklerini!
Bebeklerin ağlayamaz artık!
Onun süt gibi bembeyaz elleri
İçinde bir ahenk
Ahenktir, ey, İstanbul!
Daha da ne diyeyim sana!
Sihrini buldun işte!
Sihirli bir değnekle bile
Ulaşamazdın onun sırrına!
O içindeyse
Barındırıyorsan ahengini
Elbette severim seni.
Severim, ey, İstanbul!