Ah,ne güzeldi yalnızlık!
Üstümde yorgan,
Başımın altında yastıktı.
Birlikte gezer,birlikte tozardık.
Birlikte şiirler yazardık.
Bazen sohbet,bazen kavga ederdik
Elimi öper,başımı okşardı.
Şimdi ayrıldık…
Kendi başımı kendim okşuyorum,
Kendi elimi kendim öpüyorum,
Kendi kendimle sohbet ediyorum…
Birliğimizden yalızlık türettik
Yalnızlığımızı kendimiz ürettik
Sığınmış aşk dağların koynuna
Dağ keçileri var koynunda…
Bir ben varım,
Bir de bir yalnız ağaç…
Onunda urganı boynunda…
Ben gidiyorum günüm dolmadan
Yanımda yalnızlığım olmadan
Tek başıma…
Bütün ağırlıklarımı attım sırtımdan
Tüy gibiyim.
Uzanıyorum sabah yeli ile
Pembe bulutların üstüne…
Kaderden kaçılmıyor,
Yalnızlığımdan kaçsam bile…
Deniz köpüğünden yaratılmış kır at
Dayanamaz uzun bacaklı yağmurlara
Ve gider geldiği yere,döner aslına.
Kayıt Tarihi : 28.2.2016 12:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Cıngır](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/02/28/ah-ne-guzeldi-yalnizlik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!