Ah işte,
yine seni gördüm rüyamda.
Başladı sızım, sitemim, sensizliğim..
Sen ise her zaman ki gibi,
benim biricik misafirim olmuştun.
Varlığınla aydınlattığın düşümde,
durmuş bana bakıyordun.
O derin bakışların yetiyordu,
aslında varlığında yetiyordu da,
ben senden hep çok istedim.
Bununla da kalmadım,
gittim o düşlerden bir albüm yaptım,
her karesi aklımda..
Yoksa nasıl görebilirim ki seni daha çok?
Ah keşke, düşlerde yaşasaydık..!
O zaman her şey çok güzel olmaz mıydı..
Ama o değil de,
en acısı ne biliyor musun?
Gözlerim seni sadece,
benim varlığımdan habersiz olduğun,
bir eylül akşamında gördü.
Doyasıya seni izlediğim, o eşsiz anlar..
Artık ne çok severim sonbaharı..
Ah işte,
seni beklerim artık, sonbaharı beklediğim gibi..
Gelse, düşse de yapraklar altın misali önüme,
yürüsem o rüzgara karşı, hiç durmaksızın.
Gökyüzü pamuk pamuk olsa da,
doyasıya seyretsem o eşsiz kadim manzarayı,
seni izlediğim o eşsiz anlarda ki gibi.
Hele bir de yağsa yağmur, dokunsa tenime,
bir de heybetlice kükrese gök, duysam engince..
Aklımda sen, düşümde sen..
Ah işte, beklerim
eylülü, sonbaharı, düşleri..
Seni.
Sadece seni.
Her zaman seni.
Ah işte, yalnızca seni.
- Hurrezan
Hurre ZanKayıt Tarihi : 13.9.2023 01:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!