Ah İstanbul Şiiri - İlhami Atmaca

Çok gece dayanır kapıma ağlamaklı istanbul
Unutulmuş kokularıyla gülleri, leylakları
Bir anadolu türküsü kadar çoğul
Dindirdim içimde nice zehirli çavlanları

Ne sırrına ne bakire ellerine dokundum
Sabık bir şairin esrarıyla direndim yaslara
Rahmetle anacağım aşklarla avundum
Br yarasa gibi savruldum karanlıklara

Çöker, ruhumun ölçülemez derinliğine
Köpüre köpüre gelen denizlerin büyüsü
Delinmiş gökyüzünün peşinde pervane
Karanlıklara çarpan bir çığlığın türküsü

Ah parçalar, parçalar içimi çalan saz
Ah dökülür ellerim eteğinden tutunca
Ah sızım sızlar içimde naz
Ah istanbul çığlığın kapımda patlayınca

Nice iniltilerle sokaklara doğuran
Kadınların çocuklarına merhamet
Ah ufkunda çığlıklı martılara karışan
Güzel kızların etlerinde cinayet

Peki har’ın yeter mi ki böyle gür
Köpüre köpüre giden vapurların küpeştelerinde
Nice aşklar kelimelere dökülür
Kırılan bir gül dalı kalır ellerimizde

İstanbul sustun, kıyılarına vuran denizi
Nice ayrılıklara gömdün ulaşılmayan
Şimdi kapımda bir yığın kum tanesi
Beni mecnun gibi çöllere hazırlayan

Ah parçalar, parçalar içimi çalan saz
Ah dökülür kalırım ellerini saklayınca
Ah sızım sızım buharlaşır niyaz
Ah istanbul çığlığın kapımda patlayınca