Ah İstanbul Şiiri - Sores Welat Demir

Ah İstanbul

Istanbul! Hey İstanbul!
Hey taşı toprağı altın ve umut
Hey taşı tprağı hayal kırıklıgı ve isyan
Hey İstanbul
Büyük ve genişsin, sınırsız sevgim gibi.

Emeğin, uğraşın, didinmen, inlemen
Sürüp gider gün boyu
Yüregimden acısı eksik olmayan iğnelerim gibi

İsyanın, haykırışın, sızıların dinmek bilmez
Düşlerin dileğin nedir kimse bilmez
İçinde doğup-sönen yıldızı kimse göremez

Dileğin derinleşerek ilerlemek...yayılmak cihana...
Beynimden doğup yaşama akan nehrim gibi
Fakat yerin dar
Ah içinde düğümlerin var.. onları çözmek gerek...

Sularında ne umutlar gider-gelir
Yakalarında ne sevgililer birleşir-ayrılır
Ah İstanbul
Gözlerim özgürlük isteğini dört bir yana taşır

Güçlüsün, ıraksın İstanbul sen...yiğitsin...
Sabrınla koca taşları eritirsin
Neden ulasamazsın bilmem amacına
En büyük yıldızlara...

Tüm sabrına karşın, çekinerek istemeyerek
Sen de düşersin bilirim o sevgisiz denizin göğsüne
(-benim gibi)

Ah İstanbul
Seninle olsaydım da ne dert ne keder göreydim
Tanımadan-tanışmadan
Kollarında seni rahatsız etmeden yaşasaydım
Dert olmazdım inan sana
Bilirdim...sevinirdim...

Ah İstanbul, ah!
Söyleyeceğim şey çirkin değildir inan
O yüzden yadırgama beni n’olur
Bir kürdüm, ve bende yürekten sevdim seni
Anama-babama, suyuma-özüme hasretliliğim gibi
İnan cok özledim seni...

swd

*