Ah gönül ah... neler çektin de pes etmed ...

Ah gönül ah... neler çektin de pes etmedin...
Kıymet bildin önem verdin sevdin ama sevilmedin...
Anlamsız kavramlarda boğuldun gittin...
Yalancı sevdalarda kendini mutlu bildin...

Ah gönül ahhhh.. Ne acılar gördün de sönmedin...
Susadın içini ısıtacak sıcak bir tebessüme hasret bedenin...
Güvendin, umut besledin ama sonunda yıkılıp gittin...
Yalvarma artık hayata mutlu olmayı deneme çünkü sen bittin....

Ah gönül ahhhh... Her yönden işin zordu bunu göremedin...
Anlamsız insanların savaşlarında onları mutlu ettin...
Kendine acımadın nasıl mutlu olurum diye düşünmedin...
Bak işte sana kaldı hüzün sana acılar bunları bilemedin...

Ah gönül ahhh... Önceleri yeterdin kendine şimdi öğrendin...
Ağlar gözlerinde sen gibi ıslak tüm duyguların göremedin...
Kolay değil toparlanmak bu acıların üstesinden gelemedin....
Kış ayında yazı gören yüreğin artık yazlar da kışı yaşayacak bilemedin...

Ah gönül ahhh.... Hepsi bir sınav... Geçecektir diye hep avundun...
Şimdi sana kalan güçsüz bir beden ve kirlenmiş duyguların...
Kimse geri getirmez sana seni, kurtulamazsın artık sevdandan...
Bitmez bu acıların kimse tutmaz artık elinden; düşenin dostu olmaz da işte ondan....