Ah Ettim Şiiri - Muhammed Şimşek

Hayalinle uyandım dün gece
Leylak kokuları sardı bir anda evrenimi
Hasretinle ağladım sessizce
Gözlerimde tüllenen hatıralara uzattım ellerimi

Ve sana ah ettim…

Ben yıkılmış, sense mağrurdun yine
Kaygısızca gülerken gözlerin
Yüreğime yaralar açan kirpiklerinden
Talihin en karasına tutunuyordu benliğim
Üstüme yıldırımlar düşürüyordu
Tomurcuklar bitiren gözbebeklerin

Ve gözlerine ah ettim…

Oysa acı kaybolmuş olmalıydı sokağımızdan
Semtimize uğramamalıydı ayrılık
Ilık bir rüzgâr olup esmeliydi sevda
Âşıklar usandıran bu tozlu yollarda

Ve sensizliğe ah ettim…

Şimdi özlemin savuruyor kum tanelerinde beni
Küçülüp küçülüp yokluğa özeniyorum
Aynalar yüzümü gösterse
Çöle mahpus mecnuna benzetiyorum

Ve kendime ah ettim…

Varlığın sırrına ermek için sende
Yalnızlık çölünde bir deliyim artık
Kaktüsün dikenleri delse de bağrımı
Susuzluğundan kavrulan dudaklarımı
İsminle ıslatıyorum

Ve ismine ah ettim…