Bir Gece Vakti Ansızın

Bir gece vakti ansızın
Bu sana yazdığım son mektup değil sevdiğim
gözlerin uyutmadı beni
çaldım yine ak kağıda kalemi
döktüm kalbimin mahurlara sarılı ahlarını
kendimi kaybettiğimden beri bu şehirde
tüm aşklar yetim kaldı
dilsiz düşen ruhumun alevden sessizliğinde

aynalara küstü artık yüzüm
mutluluk resimlerinin yabancısıyım
arada bir içime vuran
o gülüşlerin de olmasa

beni yıkamıyor artık döktüğüm yaşlar
yağmurlar sonsuzluğu fısıldarken kulaklarıma
sağır kalabalıklar arasında
bir sensizlik şarkısı daha doluyorum dilime
olsun diyorum
bu da böyle olsun
gül terazide dursun
gönül aşk kumarında
son pazarlığını biz yapalım
hiçe sayılmış, suça karışmış
ölümüne sevmenin kabahatler kanununda

bırakalım yollara düşsün mecnun
leylasını ararken modern zamanlarda
bir yıldız düşürüsün ömrüne
kayan kuyruğuna tutunsun
habersiz giden her sevincin

bir devr-i alem tuvale düşürdüklerin
renklerin gurbetinde çiziliyorum
mavisinden yana şansım yok
yorgun fırçasında bu maceranın
siyahları içinde kalıyorum

yok mu bana şu fani dünyada
bir lokman hekim eczası
yarama süreyim
bu kimsesizlik feryadını
tükenmeyecek bir umuda süreyim

gel artık ey sevgili
uzak durma öyle
bak içime
gör bendeki senli hikayenin
en acıklısını…