Ah! Çocuk… Şiiri - Emin Şahna

Hangi çıkar için bombalar yağıyor?
Ölüyor dört bir yanında Dünyanın,
Libyalı çocuk. Senden on sene önce,
Iraklı çocuk. Senden kırk sene önce,
Kıbrıs’ta, diri diri gömüldü yerin dibine,
Vietnam da, elli bir sene önce yandı,
Altmış altı sene önce Hiroşima’da,
Doksan sene önce öldü Anadolu’da,
Süngülerin ucunda, ana rahminde,
Ölü çocuklar coğrafyasında destan,
Ölüyor baskın ile baba olamadan,
Ne haldeyiz bak! Ne halde yeni doğan!
Vahşice tecavüze uğrayan, kızlar, analar,
Tecavüzcü ise; Coniler! Toniler, işte onlar…

Analar giden bebelerin dilsiz yasında,
Acısını süpürmek için kapıyı açtığında,
Oluyor şehit çocuğu, babayı tanımadan,
O ki masum ve pak, onlar ki sabi sübyan,
Kahrolan, utanan yok mu? İnsanlığından,
Suç kimde? Çocukluk, beynimize kazınan,
Ölmenin ne olduğunu bilmeden, anlamadan,
Bir çuval yıkım, bir çuval suç emperyalizmden,
Çocukları düşünürüm, her dakika ölüme giden,
Unutturuluyor Atatürk! Çünkü oydu tek gören,
Kurtaracağız anaları gemi meçhule gitmeden,
Sevgi, dostluk, arkadaşlık, umudu hepimizden,
Bebekler gülecekti, anaların gözleri boncuk,
Ah! Ölürler miydi? Bulmasaydı parayı Lidyalı çoçuk…