Ah çocuk Şiiri - Barış Kul

ÇOCUK...
İndir önlüğünün eteğini çocuk, Bırak dağ etekleri utansın.
Kendini dağ zanneden alçakların yüzsüzlüğü kararsın.
Gözyaşın dökülüyor zamanın vicdanına. Merhamet kör kütük fakir şimdi.
Önlüğünün altından mintanın üşür, önlüğünü ört utangaclığının üstüne.
Elindeki poşeti çanta diye taşıma, defterlerin, kitapların üşür.
şimdi O poşeti infaz et portmantonun soluna. Aslı kalsın bir süre fukaralığın.
Bak çocuk, bak şimdi, zaman ayaza çekiyor umutları, birazdan gelecek son yolcu, seni bırakıp gidecek okul bahçesine.
Kış kaldığı yerde üşütüyor umutları.
Boynuna astığın sandıkta gizlenmiş renklerin var senin, siyah beyaz ayakkabılar eziyor serçe parmaklarını.
Bir fırça iyi gelir kirli yüzlere, bir fırça, bir tokat uyandırır belki kör gözleri.
Sen ilk değilsin çocuk...sen çoksun çocuk...sen yoksun.
Barış kul