Ah Be Dostum! Şiiri - Gülay Bakır

AH BE DOSTUM!
Nasıl acıyor canım bilemezsin
Aslında canımın yanmasını en iyi sen bilirdin
Nasıl da sevmiştim değil mi?
Sevdamı dinlerdin; yüreğimdeki yangının sönmesi için okyanuslar arardın
Ah be dostum! Bir yangında sen başlattın yüreğimde
Nasıl da hançerledin yüreğimden
Oysa yüreğimdeki yangını en iyi sen bilirdin
Bir sevdiğime; dostum birde sana yandım
Şimdi sevdiğimin gözlerine sen bakıyorsun
Canımı,en çok sevdiğim mi yoksa sen mi acıtıyorsun?
İçimdeki yangınlara okyanuslar yeter mi sanıyorsun?
Ben en çok sana yandım dostum
Bu kadar çok muydu bana kinin; bu denli şiddetli miydi nefretin?
Ah be dostum! Ağır enkazlar bıraktın üzerimde
Bir sevgi bulunurdu da; bir dost bulunur muydu acaba?
Ben en çok seni kaybettiğime üzüldüm
Şimdi kendimi bulmaya çalıştığım,yüreğimi yakan gözlere sen bakıyorsun
Arzuyla tutmak istediğim,sevdiğimin ellerinden sen tutup, sen sarılıyorsun
Dostum sormak istiyorum sana
O gözlere her baktığında beni de görüyor musun?
O pamuksu elleri her tuttuğunda beni de anımsıyor musun?
Ah be dostum! Dostunun sevdiğine “SEVGİLİM” diyebiliyor musun?
En önemlisi benim yüreğim cehennem ateşlerinde yanarken
Sen! Sen gülüp eğlenebiliyor musun?
Bir gün “DEĞER MİYDİ DOSTU KAYBETMEYE” dediğinde
Bu can dediğin dostunu yanında bulamayacağını biliyor musun?
Ah be dostum!
Benim göz yaşlarımın bedelini ödeyemeyeceğini biliyor musun?