Ah be dostum Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Yalnızlığa çizsem seni bıkmadan,
Sıcak akan saçlarını durmadan,
Güneşli yanaklarını hababam,
Kara zeytin yüzünü usanmadan...
Bahar gibi insede dallarımıza sevda,
Çatlayıp açsa da ağzından yürek denen çiçeğimiz
Yinede kararırız zeytin gibi kavrulur çekirdeğimiz...
Bilinir bu mendebur yürekten
Neler çektiğimiz...

Ağlayıp durma karşımda
ne ilk ne son ayrılansın
sevda ateşten gömlektir
giydi isen yanacaksın
aşk dediğin bir ateştir
dokunduysan yanacaksın

Ah be doktum inan değmez
gözyaşına kimse değmez
on parmağın çıra yapsan
yanmamışsa bunu bilmez

benim sevdam bir destandır
durduğu yer bedastandır
seyduna'yı nara saldı
geriye külleri kaldı
bu sevdayı yaşayacak
seyduna'da yürek bizardı