Küçüktü daha parmaklarım,
kaç kardeş olduğumu
serçeyi sayma dediğinde anladım!
Dün bir buluttum oysa
toprağa inerdim,
şimdi yağmur kavmindenim
her damlada seni arıyorum!
Sen öpünce avuç içimi anne,
yanağıma düşen her damlanın
provası oluyor ölümüm.
Ve artık hiçbir şey değilim kendime;
yetmiyor çocukluğum
masal dinlemeye, salıncak binmeye...
Söylemediysem, şimdi duy!
Sen,
-ecek'li geçmiş zamanım,
akıl almaz düşüm,
meyvelerin ham lezzeti,
çiçeklerde bitmeyen tohum,
gözlerimde incileşen şefkat,
eriyen bedenime yatak,
dallarımı bahara hazırlayan tazelik,
mantığımı büyüleyen annekent...
Acın devleşince
hatıralar yüklüyor belleğim,
sonunu dinleyeceğim
bir masal kadar kalmadın!
Serçe parmağımda şimdi buzul çağı!
Sevilmeye susmuşum,
tut çek dilimi dışarı
yine seni kusmuşum!
Veysel Toprak
Kayıt Tarihi : 19.4.2020 15:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anadır hiç konuşmasanda anlayan...
Yokluğu büyüten acı
En çok çocukluğu kanatan...
Selam olsun doğuranada kalemede.
Teşekkür ederim Selda hanım değerli eşliğiniz için.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Teşekkür ederim değerli üstadım.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Teşekkür ederim Mine hanım.
Hoş gelmişsiniz.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
hatıralar yüklüyor belleğim,
sonunu dinleyeceğim
bir masal kadar kalmadın!
Çok duygulu bir şiir, tebrik ederim hocam, saygılar
Teşekkür ederim Mirza bey.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
hatıralar yüklüyor belleğim,
sonunu dinleyeceğim
bir masal kadar kalmadın!"
duyguluydu, çok beğendim Veysel bey.
Tebrik ediyorum
Teşekkür ederim Alya hanım.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
TÜM YORUMLAR (11)