Ağlayamıyorum Bile Şiiri - Değer Ulaş Turan

Öyle çok gelmiyorsun artık aklıma
Bilinmezliliğin cezp etmiyor ruhumu
Ve gözlerindeki buğu
Sesindeki ezgi
Alıp götürmüyor beni sana

Yoksulluğuma inat
Harcıyorum işte
Göz göre göre yitirmek pahasına hayatımı
Susuyorsun işte,Susuyorum ve..
Sen bunu bilmiyorsun

Çözülmüyor belki içindeki düğüm
Ama ben istemiyorum artık
Sendeki merak edileni
Gözlerim aramıyor dolduracağın yeri
Ve yokluğun acıtmıyor içimi
Biliyorum
Yalansın
Yalnızsın
Ve yok oluyorsun tıpkı yüreğimdeki gibi

Sustukça bir yaraya dönüyor sevdan
Biliyorum zaman kavlayıp atacak
Kuruyan bir yara gibi yüreğimden.
Saklandıkça kendinden
Karanlıklara gideceksin
Gittiğin yere gelmiyorum bu kez

Seni uğurlardım hep
Arkandan derin bir hasret savururdum
Yollarda peşin sıra seninle bir
Sevda koyup çıkınına
Arkandan dökülen yaşlara sayıyorum bunu bil
Sızılara,yakıp kül ettiğin yüreğime..

Nice hasret şarkısı dinledik belki de bunca zaman
Kaç şair,kaç şiir avutmaya çalıştı içindeki arsızca ağlayan kadını
Kaç adam kaç yalanıyla seni sakladı koynunda
Kaç dudak izi var şimdi boynunda
Sen kaç hikayeye figüran kaldın
Sayamadın belki

Kim bilir sevgili ben olsam ne fayda
Olmasam ne..
Şimdi, soruyorsan kendine kimlerleyim diye
Yok,
Olsaydı keşke
Yok olsaydım keşke hikâyende

Seni kitapların tozlu raflarında
Bir kâğıda yazıp
Uzanamayacağım bir yere koyuyorum
Hafızamdan silmek için yalan sözlerini
Yalan hikâyeler aramıyorum bile
En acı şekilde yenildim işte
Ve acımı sızımı dindirecek ilaçları içiyorum
Her gün iki kere

Yavaş yavaş siliniyorsun işte
Her gün iki kere
Hislerimi yok ederken içtiklerim
Hissizleşiyorum belki de
Sana ve bu yalan hayata hiç bir şey bırakmamak için
İçiyorum
Her gün iki kere

Ve sevgili
Ne kadar acını, yokluğunu
Hatıralarını düşünüp kanatsam da içimi
Çırpına çırpına düşsem de boşluğa
İçime aksada kanım
Olmuyor işte,
AĞLAYAMIYORUM BİLE...