Bu gece yine;
Gölgeler büyürse,
Ve pişmanlık inerse perde, perde
Ağlayacağım yokluğuna.
Bir ben...ki tek hece;
Bir de sen; sessiz ve ince
Sensizliğe kanarsa gece
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
düşünürümde bazı geceler...
Bu ağlamak olmasaydı ne yapardık. Neye sarılır neyin içinde bekletirdik özlemleri, umudu neyle sulardık
şimdi ağlayabildiğimiz; ağlamayı bildiğimiz için bir teşekkür borçluyuz ama o teşekkürü bu güne kadar etmediğim için ağlamak istiyorum bu seferde.
laf kalabalığı işte
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA®
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta