Ağlardı ninem Şiiri - Mehmet Necip Özmen

ağlardı ninem
geldiğimizi duyunca

huyudur
namazda da olsa oracıkta çözüp ellerini
dolusuyla yüreğinin
şakalarını
sevgi bezeli mırıltılarını
morarmış incecik dudaklarını
eksiksiz
tüm iletkenliğiyle yapış yapış
kondururdu yanaklarımıza
köreltirdi ilk sevincini oracıkta
ve dönerdi hemen kaldığı yerden
hiç bir şey olmamış gibi yamalı basma namazlığına
ne umuru bozup da yeniden başlamaya
ve kaldığı yerden
devam ederdi namazına niyazına

ağlardı ninem
geldiğimizi duyunca

dizilir ardı sıra sepetler bavullar
toztoprak cipin kasasından
öyle meraklı dır ki ninem
secdeye hızla yatar
dikilir daha da hızla
“kele 'der
” kimler geel-miş
kele de torunlarım geeel-miş
neler getiiir-miş”
ezgisel tören başlar ilk karşılamanın ardından

biri
bozarık görmez,
öbürü maviş
derin bakışlarını diker
bütün sorgulayıcılığında tek gözünün
esir alır bedenimizi
sorardı hısım kavmimizi
seremoninin ardından

ağlardı ninem
geldiğimizi duyunca

iyi silemezdi ıslaklığını özlemin
yanaklarından bilirdik
o bir rüyamızdı
o bir masalımızdı
hepimizin

şubat 2007