Ağlama gözlerim Şiiri - Yusuf Maral

Başını vurduğun taşa yazık
Kan doğradığın aşa yazık
Bunca döktüğün yaşa yazık
Ağlama gözlerim beyhude ağlama

Aşk elinde yanar da kül olursun
Girme günaha bir kula kul olursun
Düşme yanağıma ele zül olursun
Ağlama gözlerim beyhude ağlama

Kıymet bilmeyende vefa arama
Tuz basma kabuk tutmuş yarama
Duyulmaz sesin, bu hıçkırıklar boşa
Ağlama gözlerim beyhude ağlama

Verme kimseye ederinden fazla kıymet
Ekmek gibi, su gibi,
bilir kendini nimet
Diner acıların seninde yüzün güler elbet
Ağlama gözlerim beyhude ağlama

Kış biter bir gün, mevsim bahar olur
Bir bakmışsın el dediğin sana yar olur
Bir bakmışsın yar dediğin cana el olur
Ağlama gözlerim beyhude ağlama

Dunya kadar malın olsa boyun aşsa servetin
Bir gönülü kırdığsan kesilir ilahi rahmetin
Hesabı sorulur bir dirhemin ufacık zerrenin
Ağlama gözlerim beyhude ağlama

Öksüz çocukları düşün, öksüzlüğü bilirsin
Ram olma zalime, başın tek rükûda eğilsin
Kimsen yoksa yaradan var, yalnız degilsin
Ağlama gözlerim beyhude ağlama

Ömür dediğin kulağında ezan,minarede sela
Her lütuf ondan, başımıza gelen her bela da
Dön yüzünü kıbleye, şükret yaradan Allah'a
Ağlama gözlerim beyhude ağlama

Ah! Benim dertli başım , ah benim yaralım
Ah! Benim kadersizim, ah yazısı karalım
Ah!Kuyudaki Yusuf'um,dağ başında Maralım
Ağlamasın gözlerin beyhude ağlamasın.

Yusuf Maral