Ağlama Deli Gönlüm Şiiri - Mehmet Macit

Gezip, durdum sahili, dalgaları dinledim.
Ahenk dolu seslere eşlik edip inledim.
Vefa yokmuş bu aşkta, geç olsa da anladım.
Ömrünü bu sevdaya, bağlama deli gönlüm.

Kararmış ufuklarda bitkin halimi gördüm,
Bu sevdayı başıma kendi elimle ördüm.
Kibir dolu güzele aldanıp hayal kurdum,
Sonu yalan bu aşka, ağlama deli gönlüm.

Hasretim yağmurlara, gelmez oldu şaşarım.
Yürekte yanan aşkla mecnun olmuş beşerim.
Bahar gelmiş neyime, ben, kışlarda yaşarım.
Ah! Edip ciğerimi, dağlama deli gönlüm.

Deli eserken poyraz, sahilde bir ben kalmış,
Ben geçmişim kendimden bu sevda aklım almış.
Bir hayal görür gibi gözüm engine dalmış,
Köpüren sular gibi, çağlama deli gönlüm.

Yalnızlık kader belki, ben suçumu bilirim.
Huzur dolu sahile dergâh diye gelirim.
Haram olsun başkası, o yar için ölürüm.
Kendini kıyılara, saklama deli gönlüm.

Mehmet Macit
15.02.2014
Samsun