Ağlâ Sevgilim Ağla Nazlı Nazlı

Gece çok çetin geçti acımasız
Kazasız belasız ufuklara vardık
Sevgilim yapa yalnız
Yol çetin dağ yuksek hava soğuk
Aman vermez gökdere
Zifri karanlık çöktü uzerime
Korkülarım var burda ölüp gitmek
Sevgilim ölümlen yaşamak arasında bir soluk
Artık yalnız değilim yanıbaşımda bekler ölüm
Keşke yollara düşmeseydim ne karvardı nede tipi
Şimdi gökdereden bekteleye doğrü gidiyorum
Aklıma ne geldi biliyormüsün
Tarlada çalışaydim bir kuşluk vakti
Sen görünseydin uzaklarda
Gelseydin aheste aheste
Olmadı sevgilim olmadı
Karaca taştan ruzgar karları savurur üstüme
Öyle zor öyke çetinki
Ölümlen yaşam ar asında gidip geliyorüm
Çok uşüyörüm
Öyle bir sesizlikki deliriyorüm
Bekle sevgilim bekteleyi geçersem geliyorüm
Geçit vermez gökdere
Ağla sevgilim ağla bir kız çocuğü gibi
Eğer ölmez gelirsem gıdım gıdım öpecem sabaha kadar
Ciğerlerimi nefesinle doldüracam
Kaldır bulutları guldür yüzümü
Sevgilim yölümü gözler
Senelerce hasret kaldım
Beni sınama gökdere
Ölümlen yaşam arasında bir solük
Şimdi onü yaşiyorüm
Sevgilim saçlarını taramış kız çocuğu gibi
Giyinmiş küşanmış dışarda uşümüş
Beni düşünmüş kavuşürüz sanmış
Bilmezki amansız ölüm beni gökderede vurmuş
Ağla sevgilim bir kızçocuğü gibi nazlı nazlı