Ağır Vebâl Şiiri - Muhammed Özcan

Adı aşk değil aslında
Yeminler edilen bir duadır..
Ameli inançla yoğrulan bir sevdadır bu
Aşkı doğru yaşayanlardan,
Bir rüzgar ugultusuyla sana gelen çığlıktır bu
Kalpten bedene bir yol,
Ve gözlerinden öperken seni aşk,
Hiçbir günahın konuşmaya mecali kalmaz..
Aşk’a varana dek,
Emektir her şeyim…
Gözlerimin son tövbesinde,
Yemin etti sana kanayan bileklerim..

Konuşmaya,
Anlatmaya dermanım yok,
Dili lal oldu aşkın, yükü ağır sırtında,
Son güneş ışığını taşırken sana..
Ve sırtında sevda yüklü ağır vebal..
Tenimi yakmaya..!
Alın teridir son mecal.
Ve damlarken ter ıslaklığında aşk üstüme,
Diz çöker, gözlerimin önünde belirmesini beklerim gölgenin…
Bu dizeler yetişmezse gölgene, aşk!
Seni gökyüzüne nakşeder,sessizce seyrederim..