Ağarmış saçlarım Şiiri - Kemal Berk

Ağarmış saçlarını boyatsana diyorlar
Geçmişin hatırası boyatmakla geçer mi?
Her telinde gözyaşı, ciğerimi yakıyor
Yüreğimde sancılar boyatmakla geçer mi?

Yıllar yılı çektiğim, gül yüzlü gülün derdi
İnmiyorlar sırtımdan, yüzlerim yere serdi
Dikenleri batarken, gözyaşım nehre erdi
Kırışmış şu yüzlerim, boyatmakla geçer mi?

Ağzından çıkanları, kulakları duymuyor
Yürekte gizlediği, sazın telde oynuyor
Melek gibi bakarken, her an kötü soluyor
Özümün ağlaması, boyatmakla geçer mi?

Gerçeklerden kaçarak, hayallere büründük
Elleri dost edindik, her gün yerde süründük
Örf adeti unuttuk, sahte yüzle göründük
Kaybolan benliğimiz, boyatmakla geçer mi?

Düşünürsün gece gündüz, çevrendeki âlemi
Hesabın tutturmadan edemezsin kelamı
Bir kere baş kaldırıp veremezsin selamı
Atsan da şu yükleri boyatmakla geçer mi?

Yeni doğmuş veledin, boyu çıkmış bacadan
Fikirleri geliyor tehlikeli locadan
Sevdiklerim ölürken, ilim bilmez hocadan
Döktürdüğü gözyaşı boyamakla geçer mi?

Kül'özünün dostları yolduruyor saçları
Altın tepsi içinde sundukları hep acı
Dostları sayabilsem, geçmez hepsi bir kaçı
Ağaran saçlarımı, boyatmakla geçer mi?

Kemal'eren/Kemal Berk