Ah! Öyleki bu bekleyiş.
Seni bekleyen otobüs,
Sana nefes veren hava,
Görmen için gökyüzüne dizilmiş yıldızlar,
Hepsi sana varmak için oradalar.
Bahar da açan çiçekler bile,
Yanında olsam alırdım ellerini ellerime.
Sırf sen üşüme diye.
O güzel gözlerine uzun uzun bakardım.
Yalnız olmadığını bil diye.
Çayı ben demlerdim,
Şekeri sen atardın.
Öyle çok sevdim ki seni,
İçmeyi unuttuğumda,
Sarıldığım sigaram gibi.
Farkında bile değildim,
Her nefeste beni bitirdiğinin..
Madem ki aldatıyor sevenler.
Düzen bozuk aşklar sahte.
Birileri kahramanı olmalı gönüllerin.
Sevmeyi öğrenmekse asıl niyetin.
Tek gerçek hislerin...
Tükenmiş umutlarım,
Gözlerim kederli.
Köprünün altından çok sular geçti.
Umursaıyorum artık.
Sevmesen de olur beni.
Ufuklara baktıran,
O uzakta ki,
Kalbimize dokunanlar.
Gittikleri yerlerden,
Ellerini hiç uzatmadılar.
Dolmuş bekler gibi geçti hayat,
Seni beklerken.
Oysa yanlış hatta,
Yanlış duraktaymışım.
Saçlarıma aklar düşünce anladım.
Sevgi merhamettir, Sevgi aşktır.
Yeşildir, çiçektir, ormandır sevgi.
Her bahar yeniden açar.
Ne kadar çok sevdiysen,
O kadar yaprak saçar.
Oysa ki bu son bahar,
Son bir dem kaldı, artık yarış.
Herşey son, sevgiliye varış.
Ne üzüntü, ne hasret, nede keder.
Hiç birşey kalmasın maziden yeter...
Agâh GÜNER
Güzelliğin hoşluğun.
Yüreğimdedir boşluğun.
Sabahında bir kuşluğun,
Buldum seni ben.
Güneş daha doğmadan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!