AĞAÇ ŞİİRLERİ

Üşür sonbahar yüreğin
Yaprak döker aşk yolların
Boş kalır dalların
Özlem duyar sarılmaya kolların

Her sonbahar kışın ısınmak için
Ağaç budar yaş kesersin
..

Gün 24 saat
Yap şunu 24
Öyleki 366 günün yarısının çeyreginide almışsın
Kışın tam kış yazın tam yaz
Olmuyor bazı yerde ne tam yaz ne tam kış
Çölde tuz yer gök sarı ağız dudak kurumuş
Kurumuş ayazdan en son giden kişi
..

Unutulmamak istiyorsan
zamana saygılı ol.
Bir ağaç dik
başkasının değil
diktiğin ağacın
gölgesinde dinlen
en az bir kişi
..

Bürünmüş yeşilden sarıya dönen bir şekilde
Birinin gelip ona selam vermesini bekliyor
Üşümüş belli uçuşan yapraklarından
Avunuyor kuru yaprakların birbirine çarpınca çıkan sesleriyle.

Üzülme be koca ağaç
Sen nelere göğüs gerdin
..

Yokluğun dünyama düştüğünden beri
Rüyalarım evvel zamanın ardında nağmesiz kaldı,
kelimelerim harfsiz kaldı,martılar denizsiz kaldı
Yokluğunla hayatın anlamı anlamsız kaldı
Anlamlar senle başlardı
Anlamı aldın
Kaybettiğim günler olmadı
..

Bir ara uyandım
Gece şafağa ilerlediği vakit
Aydınlık bir gece vardı dışarda
Alçak tepelerdeki ağaç siluetleri
Ağaç olduklarını anlayana kadar
Şekilden şekle giriyorlardı
Uyku tatlılığında bir uyanıklık duydum
..

yeni bir yeşil
yeni bir tohum

yüreğiniz alışık değil yeni duygulara
o zaman alın size
alışmak zorundasınız yeni ağaca
her dalında bir ezgi
..

Aşk küçük bir çocuktu içimde
Aşk yaşam kaynağımdı
Aşksız bedenim soğuktu
kalbim ise sıcacık
aşk hep seni düşünen
küçük bir çocuktu içimde
bitmek tükenmek bilmeyen bir sevgiydi
..

Bir yaprak düştü yalpalayarak ayazda
Ağaç elini uzattı yaprağa
Bırakmak istemez gibiydi hali
Ama yaprak ağacı dinlemedi
Bırakıverdi kendini ıslak toprağa...
..

Kafandaki, dünyadaki karaları kapat boyacı
Duvarın köşesindeki küfü kapattığın gibi
Yaşadığın karaları beyaza çevirdiğin gibi
Kötülükleri de gökkuşağına boyayıp
Gülen bir dünyaya çevirebilirmisin boyacı

(küçük ağaç/İstanbul 10.10.2008)
..

Bakarsan göreceksin,
Orada bir ağaç var.
Dalları kuru, yaprakları seyrek,
Toprağı sulu ama cansız.
Beklentisi kalmamış hayattan.
Senden geriye kalan.
..

Nerede bir çıplak kaya görsem..
Görkemli..

Gözlerim ağaç olur yeşil..

Örtüsü kaldırılmış,çıplak bırakılmış
Kaya...
..

Uzun dişleriyle bir gülücük
Ağaç arkasından,
Veremedim bir havuç namerdin tarlasından
Her şeye rağmen uzun kulaklarıyla bana
“Seni o kadar çok sevdim ki” dedi.
..

Ağaç yeşerir, dallarında meyva;
Elma, armut, kiraz, ayva...
Onca nimeti var Allah’ın,
Üstelik her kuluna bedava...



..

Ağaçkakan, kakarken marifeti geçen dakikalara;
Bir guguk kuşu gak guk etti saat başlarında marifet bir evde.
Aynı evde, turşusunu kurmuş kedi fırladı kanepeden;
İnce kakılan ağaç ses verdi gaiplerden: “Gedik açıldı! ! ”
Orman ile ev de bir midir, saat ile dakika kadar;
Zamanla birlik genişleyen V şekli uzay bu olsa…
..

sesinde sarılırım düşlere
düşlerimde üşürüm
bir ağaç gölgesi gibi
sıcağımı kesen,
yüce bir çınardır
dibinde uyuyakaldığım.
..

Pencere...El...Perde...
Rüya...Korku...Kabus...
Kargaşa...İhtiras...Umut...
İşte bütün zamanın denizin sulayışlarına hasret
Ağaç gölgesi ya da
Sevgisine susamış gülkız
..

Söyle ey ağaç; sevdiğim nerde
Her an aklımda,baktığım her yerde
Oturup kalkarken,yaptığım her işte
Bazen yüzlerde,bazende düşte.

DİVANE
..

Uzansam almak için mutlulugu dalından
Hangi ağaç ve hangi dalındadır bilemiyorum
Sorsan ki bedbahlık nerelerdedir diye
İşte o zaman ben de kendimi gösteririm sana.

09.05.2005 Yıldıztepe
..

Bir düşü vardı yüreğimin, uçurtmam takılmayacaktı tellere, topum kaçmayacaktı caddelere…parklarımda neşe çiçekleri açacaktı. Ömrümün sonbaharı karşıladı çocuklukta beni. Boğazımda bir mengene, nefes aldıkça darlaştırdı elim ayağım tutarken dizimin bağları yolda bıraktı. Yorgun muydum, yordular mı beni büyümek için yürürken.

Ağaç olamadım, ne de dal, meyva olmak harcım değildi bir yolcu olmaktı bu ömür yolculuğunda. Kırdılar, buzdan bir kalbi, su olup taştı sokaklara, kimini ıslattı kimine hiç dokunmadı. Umudum neydi mevlam, neydi nefes alışımda yüzümden gitmeyen gülümseyişler. Anladığım bir şey var mangalda yürek aramak yerine mangal olmak gerekmiş hayatta…

Bir düşü vardı yüreğimin, çocukların şen kahkahaları içinde gülümsemek her canlıya her manaya… gülümsüyorum mevlam beni yalnız koyma!

05/12/2007-01:49
..