On Kasımda bir yaprak düştü orman sallandı
Dokuz yüz otuz sekiz...tüm dünya tasalandı.
O yaprakla genç ağaç artık kurur sandılar
Ağaçlar kökten kurur,gafiller aldandılar.
Fırsat sanıp kurt,böcek; içten,dıştan dadandı
Örümceklenmiş kafa, asıl o aldanandı...
Bir kökü Trakya'da,Anadolu'da biri
..
Şu dünyada dikili bir ağacın olsun gel
Ağaçla bütünleşen toprak şanslı ve güzel.
Estikçe,salladıkça yaprağı çoşar rüzgâr
Sanki seslerden sarhoş olmuş büyük bestekâr...
O yapraklardan çıkar o en güzel besteler
Makamlar binbir çeşit,ne usûller var neler?
Kuşlar o şarkılarla hep aşkı fısıldaşır
..
Yaşlanmış ağaçların altında oturmazlar
Gölgelik yaprağı yok,olanlarsa sararmış...
Kuşlar bile kuruyan dalda yuva kurmazlar,
Karıncaya yurt olmak ki kaderinde varmış...
Genç ağaçken dalları dolar dolar taşardı,
Rüzgârlar yapraklarla oynaşırdı her zaman...
Çiçeklerine arı,dalına kuş konardı
Yalnız hüzünlenirdi güneşin battığı an...
..
Ağaçları da sıtma tutar
Yaprak dökümü mevsiminde,
Birgün şiddetle esti mi rüzgâr
Kıvranır nöbet içinde
Tir tir titreyen ağaç.
Kış mevsimi tedavi eder
Onun sonbahar sıtmasını,
Mikrobu kırılmış ağaç bekler
Yaz güneşinin ısıtmasını.
..
