Ağaç Şiiri - Güney Güneyan

Otur diyorum ağacın birine, soluklan her kimsen
insanlar içindeyim, yüzümün pruvasında parlıyor gem
inan ki göl kıyısında çıkmaz güneşler
gündüz olsa da vakti belirsizken.

Saygıda kusur etmiyor ağaç
kınından çıkıyor gece olduğunda günüm
savaşmadan sevişilmez bizim buralarda
gece ile barışmıyor gündüzüm.

Bir güvercin kadar kaldı ömrüm,
farkında değilim, ama sayıkladığım hâlâ dün
dünün geçtiğini utanmadan kim söylüyor bugün
bir avuç kadar kaldı ömür, üzgünüm.